2025թ. արտաքին քաղաքական օրակարգը ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանն ամփոփել է Հանրային հեռուստատեսությանը տրված հարցազրույցում (մաս 1):

Պետրոս Ղազարյան. Շատ լավ, բայց տեսեք, պարո՛ն նախարար, Դուք Եվրոպական միությունում հայտարարում եք, որ այն ինչ ստորագրվեց այս տարի՝ ռազմավարական համագործակցությունը, սա մեր, այսպես ասած, վերջը չէ։ 

Արարատ Միրզոյան. Այո՛: 

Պետրոս Ղազարյան. Դուք ուզում եք Եվրոպական միությունից օգնություն հիբրիդային պատերազմի դեմ պայքարելու համար, Եվրոպական միության չինովնիկն ասում է, որ սա Ռուսաստանից եկող հիբրիդային պատերազմի դեմ Հայաստանին օգնելու համար է։ Եվրոպական չինովնիկն ասում է` մենք էլեկտրոէներգիայի դիվերսիֆիկացման ծրագիր ենք անում, փող ենք տալիս Ռուսաստանից ազդեցությունը թուլացնելու և կախումը թուլացնելու համար, և միանգամից Ռուսաստանից ռեակցիա է գալիս, որ եթե Ձեր ասած, սա դեռևս հարաբերությունների վերջը չէ, եթե դուք Եվրոպական միություն եք գնում, ապա մոռացեք ԵԱՏՄ-ն, հիբրիդային պատերազմ մենք ենք անում ձեր դեմ։ Սա ի՞նչ է նշանակում, և այս ամեն ինչը մենք տեսնում ենք։ Հիմա Դուք ասում եք` ոչ մի բան չկա, բայց կա։ 

Արարատ Միրզոյան. Ես չեմ հիշում, որ ես ասել եմ` ոչ մի բան չկա: 

Պետրոս Ղազարյան. Դուք նոր ասում էիք, որ մենք Ռուսաստանին հրավիրում ենք և այլն։ 

Արարատ Միրզոյան. Ո՛չ: Ես ասել եմ, որ մեր հարաբերությունների խորացումը Եվրոպական միության հետ նպատակ չունի խզել կապերը Ռուսաստանի Դաշնության հետ: Ռուսաստանի Դաշնության հետ կապեր խզելը պետք չէ նույնականացնել ԵԱՏՄ անդամակցության հետ։ Մենք հիմա ԵԱՏՄ-ում անդամ պետություն ենք, և մենք շահեկան համագործակցություն ունենք, այդ թվում և մեզ համար շատ շահավետ համագործակցություն ունենք ԵԱՏՄ շրջանակներում։ Եթե մի օր հարց ծագի` անդամակցել Եվրոպական միությանը, այդ հարցին զուգահեռ պետք է ծագի՝ թե՞ մնալ, այսինքն` հարցի հաջորդ կտորը, թե՞ մնալ ԵԱՏՄ-ում։ Սա չեմ կարող ժխտել և որևէ մեկը չի կարող, բայց եթե այդ օրը գա, կամ երբ այդ օրը գա, մենք բոլորս կնստենք, կմտածենք այդ մասին, դա կդառնա քննարկման առարկա, այդ հարցով պետք է որոշում կայացնել։ 

Հիմա մեր հարաբերությունները Եվրոպական միության հետ գնալով խորանում են։ Այո, դա դեռ վերջը չէ։ Մենք ի վերջո, օրենք ունենք, Հայաստանի Հանրապետության օրենք, որն, ըստ էության, պարտավորեցնում է Հայաստանի Հանրապետության գործադիր իշխանությանը մեկնարկել Եվրոպական միությանն անդամակցության գործընթացը։ Սա օրենք է, սա ամբողջ աշխարհին հայտնի է։ Սրանից բխում են պարտավորություններ, հետևաբար այնտեղ, որտեղ մենք ենք այսօր, դա վերջը չէ, բայց ես ուզում եմ վերջին շրջանի դինամիկան նայենք և եթե Եվրոպական միությունից ենք խոսում, տեսնում ենք` ուր ենք մենք։ Մենք ունեցանք Եվրոպական միության դիտորդական քաղաքացիական առաքելություն, որը մշտադիտարկում էր իրավիճակը սահմանամերձ շրջանում։ Սա նպաստե՞ց կայունությանը։ Կարծում եմ` անքննելի է, որ իհարկե նպաստեց։ Մենք ունեցանք խորհրդակցություններ անվտանգության և պաշտպանության ոլորտում: Այսպիսի օրակարգ կա՞ր առաջ ԵՄ-ի հետ, չկար։ Մենք ունեցանք Եվրոպական միության աջակցությունը «Դիմակայունության և աճի» ծրագրի շրջանակներում, բազմաոլորտ, այդ թվում նաև աշխարհագրության առումով, շատ դիվերսիֆիկացված։ Հայաստանի Հանրապետությունը շահում է միանշանակ։ Մենք ունեցանք «Եվրոպական խաղաղության գործիք» կոչվող մեխանիզմի ներքո աջակցություն Հայաստանի Հանրապետությանը պաշտպանության ոլորտում։ Մեկը եղավ, երկրորդը ձգձգվում էր, երկրորդի վերաբերյալ կոնսենսուսն էլ արդեն հայտարարվեց, և դա էլ կլինի: Սկսելու ենք բանակցություններ երրորդի շուրջ: Մենք ունեցանք մեր օրակարգը ռազմավարական մակարդակի բարձրացնելու այս հայտարարությունը, և այլն, և այլն։ 

Անվտանգության համակարգը, որը մենք ունեինք, փաստ է բոլորի համար և վաղուց արդեն կարծեմ չի էլ քննարկվում։ Բոլորն ընդունել են սա. անվտանգային համակարգը, որը մենք ունեինք գործընկերների մի խմբի հետ, այն անհրաժեշտ պահին չի աշխատել, և Հայաստանի Հանրապետությունն, այդ անվտանգության համակարգն այլևս չի դիտարկում իր անվտանգության մեջ։ Մենք ՀԱՊԿ-ում մեր անդամակցությունը սառեցրել ենք: 

Պետրոս Ղազարյան. Ասում են՝ մեղքը ձերն է, որ չի աշխատում: 

Արարատ Միրզոյան. Հիմա սա դնենք մի կողմ։ Ես ուզում եմ շարունակել նաև Եվրոպական միության հետ օրակարգը։ Մենք մեկնարկել ենք վիզաների ազատականացումը, հիմա պիտի ընթանա գործընթաց ոլորտային ինտեգրման, այսինքն` մեծ ճանապարհ կա, որն անցել ենք և շարունակելու ենք անցնել։ 

Պետրոս Ղազարյան. Պարո՛ն նախարար, Ռուսաստանը մեզ սպառնու՞մ է, հիբրիդային պատերազմով սպառնու՞մ է: 

Արարատ Միրզոյան. Հա՛, ներողություն, չեմ ուզում ոչ մի անպատասխան հարց թողնել։ 

Պետրոս Ղազարյան. Եվրոպական չինովնիկն ասում է` սա տալիս ենք Ռուսաստանից պաշտպանվելու համար։ 

Արարատ Միրզոյան. Ես տեսա, որ այդ թեման շահարկվեց: Նախ, Հայաստանի Հանրապետությունն ի վիճակի է կազմակերպել և անցկացնել ժողովրդավարական ամենաբարձր չափանիշներին համապատասխանող ընտրություններ։ Ես ուզում եմ հիշեցնել` մենք դա արել ենք, մեզ դա հաջողվել է անել նույնիսկ ծանր ներքաղաքական ճգնաժամի պայմաններում, պատերազմից հետո։ Հիշու՞մ եք 2021 թվականի ամռանը, երբ կառավարությունը որոշեց գնալ արտահերթ ընտրությունների, նույնիսկ այդ օրերին, ռազմական հեղաշրջման փորձից հետո, փողոցներում սպանության կոչեր հնչեցնելու պայմաններում: 

Պետրոս Ղազարյան. Դուք անձնապես տուժեցիք: 

Արարատ Միրզոյան. Ունեցանք ժողովրդավարության ամենաբարձր ստանդարտներին համապատասխանող ընտրություններ։ Հիմա մենք սա նորից ունենալու ենք, սա այս իշխանության և Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդի ձեռքբերումն է, որն անշրջելի պիտի լինի այլևս։ Ես վստահ եմ` Հայաստանի Հանրապետության ժողովուրդը երբեք այլևս չի թույլ տա ընտրությունների վրա էական չափերի ապօրինի ազդեցություն, չի թույլ տա ընտրությունների արդյունքների կեղծարարություն։ Բայց սրան զուգահեռ մենք 21-րդ դարում ենք ապրում, հիմա բացարձակ առանձին իզոլացված, ամեն ինչ ինքնուրույն անող երկրներ երևի չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ գրեթե չկան կամ ընդհանրապես չկան։ Նույնիսկ ամենաիզոլացվածներն ինչ֊որ համագործակցում են մյուսների հետ։ Հիմա մեր սովորած, մեր պատկերացրած, տասնամյակներ շարունակ կամ իմացած աշխարհին, եղած խնդիրներին, մարտահրավերներին վերջին տարիներին ավելացրել են նորերը։ Մարդիկ դա կոչում են հիբրիդային կամ խառնածին սպառնալիք։ 

Պետրոս Ղազարյան. Ռուսաստանը մեզ սպառալի՞ք է, հիբրիդային պատերազմներ։

Արարատ Միրզոյան.  Ապատեղեկատվություն է նաև, որը կիբերհարձակում է, որը ֆիզիկական ինչ֊որ գործողություն է և այլն։ 

Պետրոս Ղազարյան. Կներեք պարոն Միրզոյան, եվրոպական չինովնիկն ասում է` սա մենք տալիս ենք ձեզ Ռուսաստանից հիբրիդային սպառնալիքի դեմն առնելու համար, և մենք ձայն չենք հանում։ Դուրս է գալիս, որ մենք համաձայն ենք դրա հետ։ 

Արարատ Միրզոյան. Հիմա ինչ֊որ մեկը կարող է ասել, որ ապատեղեկատվության կամ մանիպուլյատիվ ինչ֊որ նարատիվների մի զգալի մաս չի գալի՞ս X ռուսաստանցի փորձագետից կամ հեռուստաալիքից կամ նույնիսկ պատգամավորից, դա ժխտել հնարավո՞ր է։ Փաստեր կան, հայտարարություններ կան, եթերներ՝ ձայնագրություններ կան։ Հետևաբար հիբրիդային սպառնալիքները կարող են գալ տարբեր տեղերից, այդ թվում նաև Ռուսաստանից։ Դուք ինչու՞ եք անպայման հասկանում պետական, կենտրոնացված իշխանություն։ 

Այո, կան հիբրիդային սպառնալիքներ: Ինչ֊որ երկրների մոտ, եթե կա կուտակված փորձ դրանց դեմ պայքարելու, մենք ուրախ կլինենք, և մենք դիմել ենք որպեսզի այդ փորձով նաև մեզ հետ կիսվեն, մենք էլ կարողանանք։ Ես ասեմ նաև այս մեդալի հակառակ կողմը։ Մենք էլ, այնպես է ստացվել, որ վերջին չորս, հինգ, վեց տարիներին հիբրիդային պատերազմի պայմաններում ենք ապրել։ Մեր դեմ ինչքան հիբրիդային գործողություններ են, հարձակումներ են եղել, և մենք էլ մեր փորձը ունենք և այո, մենք էլ ուրախ կլինենք մեր փորձով կիսվել: 

Պետրոս Ղազարյան. Ասում են` դա միջամտություն է ընտրություններին:

Արարատ Միրզոյան. Ինչո՞վ: Մի բան էլ ասեմ. բոլոր ընտրությունների ժամանակ Հայաստանը պաշտոնապես աջակցության համար դիմել է, այդ թվում և Եվրոպական միությանը։ Դա կարող էր լինել ամենատեխնիկական աջակցության շերտում, կարող էր լինել դասընթացների կազմակերպում բոլոր ընտրական հանձնաժողովների անդամների համար, դա կարող էր լինել տեսախցիկներ և այլն, և այլն։ Հիմա այդ նույն համագործակցությունը մի քիչ ավելի է ընդլայնվում և հասցեագրում է նաև արդի մարտահրավերները։ Եթե մի երկրի իշխող կուսակցության կամ զանգվածային լրատվության միջոցի կամ փորձագիտական հանրույթի ներկայացուցիչն աջակցություն է հայտնում, օրինակ, Հայաստանում ինչ֊որ մի քաղաքում համայնքային ընտրություններին, Կոմունիստական կուսակցությանը, դա միջամտություն չի՞ Հայաստանի ներքին գործերին, բայց երբ Եվրոպական միությունն ասում է, որ մենք պատրաստ ենք օգնել, որ Հայաստանը շարունակի ունենալ ժողովրդավարական ընտրություններ, այդ միջամտությո՞ւնն է ներքին գործերին։ Կներեք, ես այստեղ մտածում եմ, որ դա ասում են այն մարդիկ կամ այն ուժերը, որոնք հասկանում են, որ ժողովրդավարական ընտրությունների պայմաններում, եթե իրանց չհաջողվի խաթարել այդ ժողովրդավարական ընթացքը և իսկապես ժողովուրդը գնա և քվեն տա այդ պայմաններում, իրենք ուղղակի շանս չունեն այդ քվեն հավաքելու։

Պետրոս Ղազարյան. Այդ դեպքում հարցին մյուս կողմից նայենք, տեսեք, նաև ասում են, որ մենք դառել ենք մի երկիր, որտեղ սրբազաններ են ձերբակալված, որտեղ մարդիկ են ձերբակալված ընդամենը մեկ նախադասություն արտահայտելու համար, որը ռազմական կոչ չի եղել, բազում համայնքապետեր են ձերբակալված։ Մի խոսքով` ունենք շատ քաղբանտարկյալներ, և նրանք ասում են` «այ մեր ժամանակ Եվրամիությունն այնպիսի հայտարարություններ կաներ, հիմա ձայն չի հանում, և դա աջակցություն է ձեզ, քանի որ դուք աջակցում եք իրենց ծրագրին` Ռուսաստանը տարածաշրջանից դուրս մղելու»։ Այ ինչու՞ եվրոպացիները ձայն չեն հանում։

Արարատ Միրզոյան. Լսեք, իրենց ժամանակ, երբ կային քաղբանտարկյալներ, երբ կային հալածանքներ քաղաքական հայացքների համար, երբ մարդ էին սպանում փողոցում քաղաքական հայացքների համար, լավ կլիներ, որ այդ արձագանքները հենց տենց համարժեք էլ լինեին։ Հիմա երբ ասում եք` սրբազաններ են ձերբակալված, գիտե՞ք իմ համար, որպես Հայաստանի Հանրապետության կառավարության անդամի, այս կոնտեքստում չկա սրբազան, չկա դիրիժոր, չկա նկարիչ, չկա պետական պաշտոնյա, կա մի բան` բոլորի հավասարությունն օրենքի առաջ։ Հիմա եթե մեկը կոռուպցիոն ապացուցված ինչ֊որ սխեմայով մի բան է ձեռք բերում, ենթադրենք և ապացույցներով, օրենքով սահմանված դատական գործընթացով և այլն դրան հետևում է համապատասխան սանկցիան, մեկ էլ ասում ենք` վայ, ո՞նց կլիներ, բայց ինքը լավ ուսուցիչ էր, լավ դիրիժոր էր, լավ նկարիչ էր։ Սա աբսուրդ չի՞. կա օրենք և բոլորի հավասարություն օրենքի առաջ։ Եթե մեկը զինված հեղաշրջման կոչ է անում, այդ մարդուն դա կարելի է անել, որովհետև սրբազան է, եթե մեկն օտար հատուկ ծառայությունների գործակալ է, այդ մարդուն կարելի է դա ասել, դե լավ, ոչինչ, ինքը սրբազան է։ Ես ո՞նց կարող եմ համաձայնվել, որ այդ մարդիկ քաղաքական հայացքների համար են ձերբակալված կամ կալանավորված։ Այս էլ նոր բան է, իմիջիայլոց, նորաձև շատ բան է՝ հանցանքները կոծկել քաղաքական գործունեության իմիտացիայով։ Հիմա մի անեկդոտ հիշեցի, ճիշտն ասած, ես հիշում եմ, տարիներ առաջ այպիսի անեկդոտ կար. մի երեխա գալիս է տուն և մորը բողոքում է, որ իրան ասել են Քոչարյան և ծեծել են, և մայրն էլ ասում է` «դու բան չէիր արել, քեզ ասեցին Քոչարյան». իրենք բան չէի՞ն արել, մենք էլ, քանի որ քաղաքական հակառակորդ են, գնացինք, բռնեցի՞նք։ 

Պետրոս Ղազարյան. Պարո՛ն նախարար, Դուք ասում եք օրենքով, նրանք ասում են օրենքով իշխանությունը չի կարող խառնվել եկեղեցու գործերին, բայց դուք ասում եք` այսպես պիտի լինի, այնպես պիտի լինի, սա պիտի գնա, սա պիտի գա, սա պիտի ընդունվի, սենց պիտի լինի, և ասում են` տեսեք, սա հալածանք է, սա օրենքի խախտում է, որովհետև դուք խառնվում եք եկեղեցու գործերին։ Իսկ Եվրամիությունը ձայն չի հանում։ 

Արարատ Միրզոյան. Այն պահից, երբ եկեղեցու ղեկավարության ինչ֊որ հատված՝ հիմնական ղեկավարությունը, որոշում է մտնել քաղաքականություն և որդեգրում է քաղաքական կուսակցության պահվածք, խոսելաոճ և այլն, այդ պահից քաղաքական որևէ ուժ, կարող է չէ՞ ասել` դե բարի գալուստ քաղաքականություն։ Դե եթե այդ կա, այս էլ կա։ Բայց չափազանց էական է, ես այս ընդգծումը պիտի անեմ. այդ քաղաքական քննադատությունները, փոխադարձ քաղաքական բանավեճն իր հերթին, ես ուզում եմ, որ հանկարծ չմտածենք, թե այս կտորը նսեմացնում է նախորդ ասածս, այսինքն` քաղաքականը քաղաքական, լավ բանավիճենք և այլն, բայց օրենքի առաջ բոլորը հավասար են, օրենք թող ոչ մեկը չխախտի։ Ուզում ես քաղաքական եղիր, ուզում ես հոգևորական եղիր, ուզում ես մշակութային եղիր, ուզում ես գրական-գեղարվեստական եղիր. Հայաստանի Հանրապետությունում կա օրենքի և իրավունքի գերակայություն, օրենքի առաջ բոլորը հավասար են։ Ինչքան մեր իրավապահները հասցնում են և կարողանում են հետաքննել, դատարանում ապացույցներ բերել և այլն, այդքան պիտի այդ գործընթացներն իրականանան։

Պետրոս Ղազարյան. Այ ընդդիմությունը շատ է հեգնում այն բառը, որ մենք ժողովրդավարության բաստիոն ենք դառել, բայց ահա այսքան քաղբանտարկյալ կա։ 

Արարատ Միրզոյան. Նախ, բաստիոն բառի մասին։ Ես ուզում եմ ասել, որ այդ տերմինի հետ համեմատության հեղինակը ես եմ, 2018 թվականին Քաղաքացիական պայմանագիր կուսակցության համաժողովում եմ սա ասել և ուզում եմ ասել, որ էլի սխալ են հասկանում։ Ժողովրդավարության բաստիոնը ժողովրդավարության միջնաբերդը չի, ամենաժողովրդավարը չի, այն տեղը չի, որտեղ բոլոր հարցերը ժողովրդավարության հետ կապված լուծված են, ինստիտուտները կայացած են և այլն։ Բաստիոնը դա այն վայրն է, որտեղ սովորաբար տեղի են ունենում այս կամ այն հարցով մարտերը։ Դա նույնական չի առաջնագծի հետ, բայց ավելի շատ ավանպոստի իմաստ ունի, և հիմա որևէ մեկը չի կարող ժխտել, որ ժողովրդավարության համար՝ հանուն ժողովրդավարության և ժողովրդավարության դեմ գործընթացներ են տեղի ունենում։ Եվ՛ Հայաստանում, և՛ Հայաստանի շուրջ տեղի ունեցող գործընթացները նաև այս ասպեկտն ունեն։ Իսկ քաղբանտարկյալներ Հայաստանի Հանրապետությունում, նորից եմ ասում, չկան, և այդ հարցը միանշանակ ունի այս պատասխանը։

Պետրոս Ղազարյան. Շատ լավ, վերադառնանք արտաքին քաղաքական օրակարգ: Վերջին շրջանում, նույնիսկ կարելի է ասել, որ «նորաձև» է դարձել։ Մենք ռազմավարական համագործակցություն ունեինք Ռուսաստանի հետ, կնքեցինք Վրաստանի հետ, հիմա ասում ենք` Իրանի հետ, մենք կնքեցինք Հոլանդիայի հետ, Գերմանիայի հետ, Եվրոպական միության հետ, Ղազախստանի հետ, Չինաստանի հետ։ Այդ ռազմավարական խոսույթը չի՞ արժեզրկվել, որովհետև ո՞նց կարող ենք մենք այսքան ռազմավարական համագործակցություն ունենանք և ասենք, որ դա մեր անվտանգության երաշխավորությունն է։ 

Արարատ Միրզոյան. Ես չեմ հիշում, որ մենք ասած լինենք, որ դա մեր անվտանգության երաշխավորությունն է։ Այո՛, մենք ունեցել ենք արդեն մի քանի գործընկերների հետ մակարդակի բարձրացում սովորական գործընկերությունից ռազմավարական գործընկերության: Դուք Ռուսաստան նշեցիք։ Մենք Ռուսաստանի հետ ունենք շատ ավելի բարձր մակարդակի և  միմյանց նկատմամբ շատ ավելի մեծ իրավունքներ ու պարտականություններ ենթադրող մակարդակի փաստաթղթեր, պայմանագրեր: Կարժեզրկվեր, եթե դա լիներ ինչ֊որ այսպես ասած, փուչիկ, հանրահռչակվեր, և հետո ոչինչ չլիներ։ 

Մենք, անցնող տարվա սկզբին, ռազմավարական գործընկերություն հաստատեցինք Միացյալ Նահանգների հետ։ Ընդ որում, հիշում եք, մեզ քննադատում էին, ասում էին` ընդհանրապես խելք չունեն. ո՞նց կարելի է գնացող վարչակազմի հետ այդպիսի փաստաթուղթ կնքել, նորերը չեն շարունակելու։ Հիմա նոր նախագահ Թրամփի վարչակազմը եկավ և ոչ միայն շարունակեց, այլև վերցրեց այդ ռազմավարական գործընկերության շրջանակներում մեր հետ կնքեց փաստաթղթեր, հուշագրեր, որոնք տեսնում ենք, որ կյանքի են կոչվում: Մեկը «Խաղաղության խաչմերուկի», նաև «ԹՐԻՓՓ» նախագծերի, այսինքն` ենթակառուցվածքների վերաբերյալ, մեկ ուրիշն` արհեստական բանականություն, կիսահաղորդիչներ և այլն։ Մենք մոռանում ենք, որ գործարք է տեղի ունեցել աշխարհի խոշորագույն ընկերություններից մեկի հետ, օրինակ՝ NVIDIA-ն. կիսահաղորդիչներ Հայաստանում, տվյալների բազաներ, խոսվում է 500 միլիոնի մասին։ Պոտենցիալն օր օրի ավելանում է, այսինքն` դրանց հիման վրա գետնի վրա բաներ են տեղի ունենում։ 

Եվրոպական միության հետ արդեն առիթ ունեցա թվարկելու` ինչեր է արվել, արվում և կարվի։ Ղազախստանի հետ կրկին ռազմավարական գործընկերություն հաստատեցինք վարչապետ Փաշինյանի այցի շրջանակներում, վարչապետ Փաշինյանը և նախագահ Տոկաևը հռչակեցին, հաստատեցին ռազմավարական գործընկերություն։ Տեսնու՞մ եք, որ դրանից հետո Ղազախստանից սկսեց ցորեն գալ Ադրբեջանի տարածքով, օրինակ` Հայաստան և այլն, և այլն։ 

Այսինքն` հեշտ է նստել, ասել` դե արժեզրկվում է շատ։ Ես ուզում եմ կանխատեսում անել. առաջիկայում այդ ռազմավարական գործընկերությունները կշարունակվեն հաստատվել, և բոլորի ուղղությամբ էլ աշխատանք է տարվում, որ կոնկրետ արդյունքներ տան։

Պետրոս Ղազարյան. Իրանը կա՞։

Արարատ Միրզոյան. Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը ևս այդ ցանկում է, և այդ մասին մենք բարձրաձայն հայտարարել ենք իրանցի գործընկերների հետ։

Պետրոս Ղազարյան. Նաև երկու երկրի հետ հարաբերություններ հաստատվեցին` Պակիստանի և Սաուդյան Արաբիայի։ Ի՞նչ դա կտա մեզ։ 

Արարատ Միրզոյան. Այո, մենք Սաուդյան Արաբիայի հետ դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատեցինք։ Այո, մենք Պակիստանի հետ դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատեցինք։ Մի դեպքում արդեն այցեր են եղել, համագործակցություն է ձևավորվում։ Պետք է ասեմ, որ շատ մեծ պոտենցիալ կա համագործակցության։ Պակիստանի հետ այս պահին գոնե փոխադարձաբար և պատրաստակամորեն, ավանդաբար շարունակվող այդ, պայմանականորեն ասեմ, հակադրումն այլևս չկա և տեսնենք` ինչ հեռանկարներ կբացվեն։ Մենք կարգավորում ենք մեր ունեցած խնդիրները, հեռու վայրում գտնվող երկրի հետ, թույլ խնդիրը թույլ չափով, ուժեղ խնդիրն ուժեղ չափով։

Պետրոս Ղազարյան. Հիմա աշխարհում էլ երկիր չկա՞, որ մեզ չի ճանաչում։ 

Արարատ Միրզոյան. Ես չեմ կարող վստահաբար ասել, որ տեխնիկապես՝ թղթով ճանաչման ակտ տեղի ունեցել է բոլոր երկրների հետ, բայց գոնե խնդիրներ առաջացնող չճանաչումներ չկան։ 

Պետրոս Ղազարյան. Շատ լավ, պարոն նախարար, ևս մի հարց։ Ադրբեջանի հետ ֆորմալ առումով մենք ընդամենը նախաստորագրել ենք և հայտարարում եմ, որ երկկողմ հարաբերություններով են ընթանում։ Հիմա կա՞ն բանակցություններ, գնու՞մ են դեպի ստորագրման ինչ֊որ պրոցես, գործընթաց կա՞։ 

Արարատ Միրզոյան. Իհարկե, պետք է սա ավարտվի ստորագրմամբ և հետո վավերացմամբ։ Իրենք ունեն իրենց պատկերացումը, մենք այդ պատկերացումը չենք կիսում։ 

Պետրոս Ղազարյան. Նկատի՞ ունեք սահմանդրական բարեփոխումներ։ 

Արարատ Միրզոյան. Այո, մենք չունենք երկկողմ՝  երկու կողմից ընդունված այդպիսի և դրա վրա աշխատվող օրակարգ։ Նկատի ունեմ իրենց կողմից բարձրացվող Սահմանադրության հարցը, իրենք ունեն իրենց պատկերացումը, մենք ունենք մերը և դեռևս այստեղ համաձայնություն չունենք։ 

Ես ասեցի, որ մենք բազմաթիվ հարցեր լուծել ենք, բազմաթիվ բաներ արվում են և կան հարցեր, այո, կարևոր հարցեր, որտեղ դեռ չունենք փոխըմբռնում և համաձայնություն, դե պետք է շարունակենք աշխատել։ 

Պետրոս Ղազարյան. Իսկ քննարկումներ կա՞ն։ Ես նկատի ունեմ` գործընթացն առաջ գնու՞մ է, թե՞ վերջ, սա ֆիքս է։ 

Արարատ Միրզոյան. Գործընթացն առաջ գնալու այս պահին բան չունի։ Կամ մենք պայմանավորվում ենք՝ ե՞րբ և որտեղ ենք ստորագրում, կամ չենք պայմանավորվում, դեռ չենք պայմանավորվել։ Եվ տեքստը հիշում եք, դեռ մարտին համաձայնեցվեց, օգոստոսին նախաստորագրվել է, սրա վրա այլևս աշխատանք չկա անելու։ 

Պետրոս Ղազարյան. Եկող տարվա համար Դուք մի քանի նշեցիք, Եվրամիության լիդերներն են գալու և այլն, այլ խոշոր բաներ։ Կխնդրեմ բացել։

Արարատ Միրզոյան. Ես կարծում եմ, որ մեզ մինչ այժմ մեր կողմից հանրահռչակված ուղղություններով էական ձեռքբերումներ կարող են սպասվել նոր տարում, այսինքն` առանց անակնկալների՝ գիտենք ինչի մասին ենք խոսում։ Աշխատանք բավականաչափ արվել է, արդյունքներ որոշակիորեն եղել են, և կշարունակի այս քաղաքականությունն իր պտուղները տալ։ Վստահ եմ, որ այո։ Ես ուզում եմ առիթից օգտվել և ասել, և կոչ անել մարդկանց ուղղակի չտրվել մանիպուլյացիաներին։ Երբեմն դրանք ուղղակի շատ անհեթեթ մանիպուլյացիաներ են և ստեր, երբեմն՝ մի քիչ ավելի լավ փաթեթավորված, քողարկված։ Նորից ուզում եմ մարդկանց, մեր ժողովրդին ասել, որ մեր գործերը նորմալ են և ամեն ինչ լավ է լինելու, խնդիրները լուծվելու են, և Հայաստանն անցնում է և անցել է արդեն զարգացման օրակարգ և զարգացման դարաշրջան։ 

Պետրոս Ղազարյան. Շնորհակալություն։ Մենք խոսում էինք արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանի հետ, կհանդիպենք, ցտեսություն։