Հարց. Հաջորդ թեման, որի մասին կխոսենք, Արևելյան գործընկերության (ԱլԳ) սպասվող միջոցառումներն են: Պարոն նախարար, լրանում է ԱլԳ քաղաքականության տասը տարին, ի՞նչ ակնկալիքներ ունի Եվրոպական միությունը այդ քաղաքականության շարունակությունից, և մենք` որպես ԱլԳ երկիր, ի՞նչ ակնկալիքներ ունենք:

Նախարար. Այո, մոտենում է տասնամյակը, և միջոցառումներ կլինեն Բրյուսելում` տարեդարձը նշելու համար: Եվ սա խիստ գագաթաժողով չէ, ես կարծում եմ, որ գագաթաժողովը կկայանա հաջորդ տարի, ինչպես որ մենք գիտենք, բայց սա տարեդարձի նշում է: Եվ իսկապես շատ լավ ժամանակ է` գնահատելու, թե ինչպես է աշխատել այս ձևաչափը, այս հարթակը, և որքանով է օգտակար եղել մեզ բոլորիս համար: Շատ էական է նաև գիտակցել, թե ինչ գործիքներ է իր մեջ պարունակում Արևելյան գործընկերությունը: Այն, ի վերջո, Եվրոպական Միության հարևանության քաղաքականության բաղադրիչներից մեկն է: Մեր գնահատմամբ այդ հարթակի յուրահատկությունը, ի տարբերություն այլ հարևանության քաղաքականությունների, այն է, որ այստեղ ներգրավված են երկրներ, որոնք, այսպես ասենք, նույն տարածքից են, նույն եվրոպական երկրներն են, որոնց, ենթադրվում է, որ միավորում է նույն արժեհամակարգը, նույն վերաբերմունքը այն սկզբունքներին, որոնք վերաբերում են ժողովրդավարությանը, մարդու իրավունքներին, իրավունքի գերակայությանը:

Միևնույն ժամանակ դա համագործակցության շրջանակ է, որը համալրում է, աջակցում է ԵՄ հետ յուրաքանչյուր արևելյան գործընկերոջ անհատական հարաբերություններին: Եվ այս տասը տարվա ընթացքում մենք ունեցանք Արևելյան վեց գործընկերների և Եվրոպական միության միջև տարբեր ձևաչափերի ձևավորում: Մենք ունենք մեր ձևաչափը: Դա Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագիրն է, որը աշխատելու մեր ձևաչափն է: Մյուսներն ունեն իրենց տարբեր ձևաչափերը` ավելի մեծ, ավելի փոքր, տարբեր ձևակերպումներով:

Եվ որքանո՞վ մենք կարող ենք այդ երկկողմ օրակարգը համալրել այդ բազմակողմ համագործակցությամբ: Այդ առումով ինքն աշխատելու շատ լավ և հարմար ձևաչափ է: Շատ կարևոր է նաև այն առումով, որ հնարավորություն է տալիս կենտրոնացնել ԵՄ ուշադրությունը իր Արևելյան գործընկերների հանդեպ, որովհետև այդ մեխանիզմներն այնպես են ձևավորված, որ հնարավորություն են տալիս Եվրամիությանն Արևելյան գործընկերների հետ քաղաքականությունը ավելի համապարփակեցնել: Եվ նաև ունի իր թույլ կողմերը. որքանով Արևելյան գործընկերությունն ունի նույն աջակցությունը կամ նույն ընկալումը ԵՄ տարբեր հատվածներում, տարբեր երկրների կողմից, որքանով է հնարավոր համադրել համընդհանուրը տարբերակված մոտեցման հետ:

Այս ամենի մասին ստացվեց, որ մենք Ձեզ հետ բարձրաձայն մտածում ենք: Իսկ միանշանակ կա մեկ պատասխան. սա հարմար ձևաչափ է` օգտագործելու նման համագործակցությունը ԵՄ հետ մեր երկկողմ օրակարգի համար: Ի վերջո, հիմքում դրված է այն, ինչը լավ է մեզ համար: Նորից գալիս ենք նույն թեմային` Հայաստանի շահը` որպես կարևորագույն շարժիչ ուժ մեր տարբեր գործընկերների հետ մեր բոլոր ներգրավումներում:

Հարց. Ձեր բարձրաձայնած մոտեցմամբ հասկանալի է՝ ինչ է Հայաստանը շահում, և ինչով է կարևոր երկկողմ ձևաչափը, բայց բազմակողմի պարագայում, առավել ևս հաշվի առնելով Ադրբեջանի հետ փակ սահմանը, Թուրքիայի հետ փակ սահմանը, և, ընդհանրապես, որոշակի ծրագրերում ներգրավման խնդիրները, այդ թվում` ենթակառուցվածքային և այլն, Հայաստանը ի՞նչ է հիմնականում շահում բազմակողմ ձևաչափից: Կարծեք՝ այս մասին ամենաքիչն է խոսվում:

Նախարար. Գիտեք՝ ինչպես, Հայաստանը և Ադրբեջանը ի վերջո հարևաններ են և չեն գտնվում աշխարհի տարբեր հատվածներում և բազմակողմ համագործակցության առավելությունը հենց դա է` ի հայտ բերելու համագործակցության եղանակները, հնարավորությունները: Եթե մենք ունենք փակ սահմաններ, մենք նաև ունենք հնարավորություն` բազմակողմ այդ համագործակցության մեջ ի հայտ բերելու, և այստեղ նորից շատ ուշադիր լինենք, որ սա ոչ միայն ուղղակի Հայաստանի շահն է, այլ տարածաշրջանի շահն է, և Ադրբեջանի շահն է, որովհետև այդ համագործակցությունը, ի վերջո, այն բաղադրիչներից է, որը սահմանում է և նպաստում տարածաշրջանային խաղաղությանը, կայունությանը, խաղաղ տարածաշրջանային զարգացմանը: Այդ ձևաչափերը շատ օգտակար են՝ նման օրակարգերին շատ ավելի ուշադիր և զգայուն անդրադառնալու համար:

Հարց. Վերջին շրջանում բավական մեծ ակտիվացում ենք նկատում Հայաստան-ԵՄ համաձայնագրի վավերացման գործընթացում. մի քանի երկրներ վավերացրին վերջին ամսվա ընթացքում: Ի՞նչ գործընթաց ունենք: Եվ ակնկալիքները. ո՞ր երկրներն են, որ ակնկալում ենք, որ մոտ ապագայում կվավերացնեն: Եվ արդյոք կա՞ն երկրներ, որոնց պարագայում որոշակի խնդիրների մտավախություն ունենք:

Նախարար. Շատ համաձայն եմ Ձեզ հետ, որ հիմնական հարցը վերաբերում է նրան, թե կան արդյոք որևէ խնդիրներ, որոնց պետք է ուշադրություն դարձնենք, որովհետև վավերացման գործընթացը բնականոն, իր հունով առաջ գնացող գործընթաց է, այսօր որևէ մտահոգություն մենք չունենք: Այսինքն՝ մենք ունենք տարբեր երկրներ, որոնք ունեն տարբեր, իրենց ազգային տարբեր ընթացակարգեր, և ըստ այդմ իրականացնում են այդ վավերացման գործընթացը: Որևէ հանգամանք, որ ես ասեմ՝ մտահոգող է կամ անհանգստացնող` քաղաքական կամ որևէ այլ առումով, որն ինչ-որ մի ուղղությամբ սպառնա դանդաղեցմամբ, ես չունեմ նման որևէ մտավախություն, որ ասեմ, որ մեզ ինչ-որ մի բան դանդաղեցնում է: Ավելի կարևոր է այն, թե արդյոք այս վավերացման գործընթացը խոչընդոտում է մեզ սկսել աշխատել համաձայնագրի դրույթների իրականացման ուղղությամբ: Ամենակարևորն այն է, որ մենք իրապես շատ հանգիստ կարող ենք իրականացնել համաձայնագիրը:

Դուք շատ լավ գիտեք, որ համաձայնագիրը հսկայական ծավալուն փաստաթուղթ է, որը վերաբերում է շատ մեծ ծավալի համագործակցության` կյանքի գրեթե բոլոր ոլորտներում: Այդ ոլորտային համագործակցությունն արտահայտում է Եվրոպական միության հետ բազմազան, բազմաշերտ համագործակցություն իրականացնելու այդ հնարավորությունները: Այն վերաբերում է մեր ամբողջ համակարգին, և այն, ինչը որ կատարվում էր այս շրջանում, շատ դրական էր: Գիտե՞ք՝ ինչու, որովհետև մենք կարողացանք համախմբել մեր ռեսուրսը, որպեսզի ձևավորենք այն, ինչը որ կոչվում է կիրարկման ճանապարհային քարտեզ: Ավելի լավ տերմին երևի թե չկա, այո, ճանապարհային քարտեզ: Այդ ճանապարհային քարտեզն իր հերթին բավական ծավալուն փաստաթուղթ է: Խնդիրը թուղթը չէ, հասկանում եք, խնդիրը գործողություններն են, որոնք մշակվել են մեր համատեղ միջգերատեսչական աշխատանքով, որը համակարգել և շարունակում է համակարգել փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը: Դա վերաբերում է մեր ամբողջ կառավարության համակարգին, և, միասին գնահատելով, մենք ձևավորել ենք այդ քարտեզը: Սա ուղղակի մեր սեփականությունը չէ, մենք դա կիսում ենք նաև ԵՄ հետ, որը նույնպես մասնակից է այս գործընթացին: Տարբեր գնահատականներով, այսպես ասած, բանակցային գործընթաց է ինչ-որ չափով: Եվ ես կարծում եմ, որ մենք բավական մոտ ենք այն պահին, որ վավերացնենք այն: Այսինքն՝ վավերացնել ասելով նկատի ունեմ, որ հաստատենք՝ որպես համատեղ սեփականություն: Եվ հնարավոր է՝ դա արդեն լինի հունիս ամսին, որովհետև գիտենք, որ համաձայնագիրն իր մեջ պարունակում է նաև հարաբերությունների ինստիտուցիոնալ ձևաչափեր, որի ամենաբարձր ձևաչափը Գործընկերության խորհուրդն է, որը տարին մեկ անգամ է հանդիպում: Իմ այցերից մեկը հենց վերաբերում էր Գործընկերության խորհրդի առաջին նիստին անցյալ տարվա հունիսին: Մոտենում է հունիս ամիսը, և, հետևաբար, երկրորդ նիստն է մոտենում: Մենք հիմա իրապես շատ կենտրոնացած ենք, որպեսզի կարողանանք ապահովել այդ փաստաթղթի` ճանապարհային քարտեզի հաստատումը:

Հարց. Մեր օրակարգում երկրորդ կարևոր հարցը, որ հատկապես հանրությանն ամենաշատն է հուզում, դա վիզաների ազատականացման հարցն է: Վաղուց հայտարարվել է այն մասին, որ մենք պատրաստ ենք երկխոսության մեկնարկին այդ հարցի շուրջ, բայց դանդաղում է գործընթացը: Ի՞նչն է պատճառը, պարո՛ն նախարար:

Նախարար․ Մենք այս հարցում նույնպես փորձում ենք ապահովել, ինչպե՞ս ավելի նուրբ ասեմ, ավելի ակտիվ ներգրավում: Ինչու՞ է սա կատարվում: Որովհետև, պետք է գիտակցենք, որ կան հանգամանքներ, որոնք անմիջապես մեզ չեն առնչվում, կամ ուղղակի կամ անուղղակի են առնչվում: Ասենք՝ միգրացիոն հոսքերը Եվրոպայում և եվրոպական հասարակության վերաբերմունքը այդ միգրացիոն հոսքերին:

Հարց. Այսինքն՝ խնդիրները Եվրոպայում են, և ոչ թե մեր մեջ:

Նախարար․ Ամենևին, շարունակեմ: Կան երկրներ, որոնք արդեն ունեն ազատ վիզային ռեժիմ, և այդ ռեժիմն իրականացնելիս ի հայտ են եկել խնդիրներ, որոնք անմիջապես մեզ չեն վերաբերում, բայց ընդհանրացվում են:

Հարց. Վրաստանի պարագայում նույնիսկ հարց էր բարձրացվել կասեցնելու ազատականացման գործընթացը:

Նախարար․ Դուք դա ասացիք: Բայց այդ ամենը հանգամանքներ են: Մենք ունենք նաև Վիզաների դյուրացման պայմանագիրը և Հետընդունման պայմանագիրը: Այստեղ նույնպես մենք բավական զգայուն ենք, որովհետև մենք վստահ ենք, որ բավական արդյունավետ ենք իրականացնում Հետընդունման պայմանագիրը: Բավական արդյունավետ համակարգ ունենք ՝ վերահսկելու շարժի ռեժիմները: Եվ մենք ունենք որոշ հարցեր, որոնք վերաբերում են դյուրացման իրականացմանը նաև մյուս կողմից, որովհետև այս պայմանագիրը երկու կողմ ունի, և շատ զգայուն ենք այդ հարցերի հանդեպ: Եվ մենք նաև պնդում ենք, որ պատրաստ ենք այսօր ներգրավվել ազատականացման երկխոսության մեջ: Այժմ երկկողմ մակարդակով փորձում ենք մասնագետներին ներգրավելով այդ երկխոսության մեջ, որպեսզի ի ցույց բերենք, թե որ մակարդակի մեջ ենք մենք, և որքանով ենք մենք պատրաստ սկսել դա: Մենք վստահ ենք և ուղղակի չենք ընդունում, որ որևէ այլ՝ Հայաստանին չվերաբերող հանգամանքներ առնչվեն մեր հարցերին: Մենք պնդում ենք, որ յուրաքանչյուրը պետք է գնահատվի՝ ըստ իր կարողությունների: Եթե մենք ունենք թերություններ, մենք ցանկանում ենք քննարկել դրանք, անել աշխատանքներ՝ վերացնելու այդ թերությունները, և ապահովել, բացել ճանապարհը դեպի վիզաների ազատականացման երկխոսությունը սկսելուն:

Հարց. Գործընթացում դինամիկա, որոշակի ժամկետային ակնկալիքներ ունե՞նք:

Նախարար․ Մենք ունենք և փորձում ենք դա արագացնել: Հիմա, ինչպես ասացի, կա Եվրոպական հանձնաժողովը և կան անդամ պետությունները: Անդամ պետությունները բավական մեծ դերակատարություն ունեն: Կան երկրներ, որոնք ավելի զգայուն են, քան` մյուս երկրները: Կա մեր ձգտումը` շատ ավելի արագ ներգրավվելու այդ երկխոսության, այդ գնահատման գործընթացի մեջ երկկողմ ձևաչափերով՝ արագացնելու համար այս գործընթացը: Նորից եմ կրկնում, մենք գնահատում ենք, որ բավարար առաջընթաց ունենք ՝ այս ազատականացման երկխոսությունը սկսելու համար: Ունենք այդ առաջընթացը և ուզում ենք արագացնել դրա քննարկումը մեր գործընկերների հետ և չենք ուզում ընդունել, որ ընդհանուր մոտեցումներն այս հարցերին կարող են անդրադառնալ մեր երկկողմ հարաբերություններին: Ես չեմ ուզում ասել, որ ունենք ինչ-որ մեծ կոնֆլիկտային իրավիճակ, բայց պետք է գիտակցենք՝ իրենք ունեն իրենց հասարակությունները, իրենց զգայունությունները, և մենք փորձում ենք համադրել այս ամենը և շարժվել առաջ: Չենք փորձում, այլ ուղղակի շատ վճռական աշխատանք ենք իրականացնում այդ ուղղությամբ: Սա է:

Հարց. Շատ լավ: Մյուս հարցն այս համատեքստում. ԵՄ-Ադրբեջան համաձայնագիր: Հայտարարվել է ադրբեջանական կողմից, որ մայիսի 13-ին համաձայնագիրը պետք է ստորագրվի: Պատրաստ է, բանակցություններն ավարտված են: Այստեղ մեզ համար ամենազգայուն հարցը արցախյան հակամարտությանը վերաբերող ձևակերպումն է: Կարո՞ղ ենք ակնկալել, որ կլինի նույն ձևակերպումը, որն ունենք մեր համաձայնագրում, թե՞ ոչ: Եվ այս ուղղությամբ մեր կողմից ինչ-որ աշխատանքի անհրաժեշտություն կա՞, թե՞ ոչ:

Նախարար․ Առաջինը` ինչ պետք է ստորագրվի կամ նախաստորագրվի կամ չնախաստորագրվի կամ ինչպես պետք է լինի, այս ամենը վերաբերում է երկու կողմերին՝ Եվրոպական միությանն ու Ադրբեջանին: Իսկ մենք երրորդ կողմ ենք: Եվ, ինչպես, երբ մենք էինք վարում մեր բանակցությունները, սա վերաբերում է երկու կողմերին: Վստահ եմ՝ ունեն բազմաթիվ հարցեր իրենց օրակարգում, որոնց շուրջ միմյանց հետ բանակցում և աշխատում են:

Ինչ վերաբերում է հարցերին, որոնք տարածաշրջանային բնույթի են, իհարկե, պետք է գիտակցենք, որ ունենք մեր պայմանագիրը, որում ի դեպ արտահայտված է այն, ինչ վերաբերում է միջազգային հանրության և նաև ԵՄ կողմից բազմիցս արտահայտված աջակցությունը թե՛ ձևաչափին, թե՛ մոտեցումներին: Մենք ունենք Եվրոպական միություն, որը վստահ եմ՝ ի վերջո մի գործընկեր է, որը հետևողական և լուրջ գործընկեր է, պատասխանատու գործընկեր է և չի ստեղծում իրավիճակներ, երբ ինքն իրեն հակասում է:

Հարց. Այսինքն` լավատեսությամբ ենք վերաբերվում հարցին:

Նախարար․ Մենք լավատեսությամբ ենք վերաբերվում, թե թերահավատ, ես այդ գնահատականները չեմ ուզում տալ: Ես ուղղակի ուզում եմ ասել, որ մենք ունենք ձևավորված մոտեցումներ, այսինքն՝ մենք գիտենք ձևավորված մոտեցումները՝ նաև արտահայտված մեր պայմանագրի մեջ, և նաև այն ակնկալիքը, որ Եվրոպական միությունը միջազգային հարաբերություններում լուրջ գործընկեր է, որը հետևողական է իր դիրքորոշումների մեջ:

Հարց. Շատ լավ, պարոն նախարար, վերջում համառոտ կերպով անդրադառնանք երկու այլ հարցերի: Մեկը վերաբերում է մեր տարածաշրջանին. Վրաստանի, Իրանի հետ հարաբերություններում զարգացումների ի՞նչ ակնկալիքներ ունենք մոտ ապագայի հետ կապված:

Նախարար․ Գիտեք՝ մենք հիմա, փաստորեն, անցնում ենք մեր արտաքին հարաբերությունների որոշ գերակա ուղղություններով և, բնականաբար, ինչպես որ արտահայտված է մեր կառավարության ծրագրում, մեր անմիջական հարևանները՝ Վրաստանն ու Իրանը, եղել և մնում են չափազանց էական, ռազմավարական առումով մեր աշխատանքի, մեր համագործակցության կարևորագույն ուղղություններից մեկը: Մենք նաև մեր ծրագրի մեջ ձևավորել ենք այն մոտեցումը` փորձելով զերծ պահել այդ հարաբերությունները տարբեր աշխարհաքաղաքական ազդեցություններից: Սա է դրված մեր հարաբերությունների հիմքում: Գիտեք, որ կա բավական հետաքրքիր, բավական արդյունավետ և դրական դինամիկա, աշխատանք մեր վրացական գործընկերների հետ, կան բավականին երևելի աշխատանքներ և դինամիկա մեր հարավային ուղղությամբ։ Այդ ամենը, իհարկե, բավական բարդ գործառույթ է. համագործակցել և զարգացնել այն, ինչը անմիջապես բխում է մեր ազգային շահերից` համադրելով դա աշխարհագրական տարբեր զարգացումների հետ և կարողանալով գտնել ձևերը՝ ինչպես զերծ պահել այդ հարաբերությունները նման ճնշումներից: Այս տարվա ընթացքում, կարծում եմ, ունենք բավականին դրական, բնականոն զարգացում հարաբերություններում։ Դա առաջին հերթին վերաբերում է մեր չափազանց կարևոր կենսական շահերին` ենթակառուցվածքային, տրանսպորտային, ելք դեպի շուկաներ: Եվ երկկողմ հարաբերությունների մեջ կան տարբեր ձևի, չափի հարցեր, բնական է, որովհետև հարևաններ ենք, որոնք ունեն բազմաթիվ հարցեր, ամեն ինչ չէ, որ պետք է լինի պայծառ և առանց խնդիրների: Բայց կարողությունը` աշխատելու միմյանց հետ և անդրադառնալու բոլոր այս հարցերին, լինեն դրանք կոնկրետ տարածաշրջանային բնույթի, երկկողմ բնույթի, թե ավելի լայն համատեքստում, սա, ինձ թվում է, որ մենք կարողացել ենք. ունենք բավականին լավ եղանակներ, ձևաչափեր և խողովակներ` աշխատելու միմյանց հետ այս բազմաթիվ զգայուն օրակարգերի շուրջ։

Հարց․ Եվ վերջում անդրադառնանք ուժային կենտրոնների հետ մեր հարաբերություններին։ Հայաստան-ԱՄՆ. ի՞նչ զարգացումներ ակնկալել, վերջերս նոր ձևաչափ ձևավորվեց` ռազմավարական գործընկերության, դա ի՞նչ է իրենից ենթադրում: Չինաստանի հետ ի՞նչ ենք ակնկալում. նշվեց վարչապետի սպասվող այցի վերաբերյալ։ Ինչո՞ւ չէինք մասնակցում «Մեկ ճանապարհ, մեկ ուղի» համաժողովին, և ի՞նչ ենք սպասում մեր այցից: Ու Ռուսաստանի հետ հարաբերություններն, ընդհանուր առմամբ, ի՞նչ ուղղությամբ են այսօր շարժվում։

Նախարար․ Եթե իրապես, Դուք տվեցիք հարց, որը ևս մի երկար հարցազրույցի թեմա է, բայց կան որոշ նրբություններ: Դուք անդրադարձաք ԱՄՆ-ի հետ մեր երկխոսության օրակարգին, Դուք գիտեք, որ մենք Ռուսաստանի հետ ունենք հարաբերությունների չափազանց լայն օրակարգ , Դուք նշեցիք «Մեկ գոտի, մեկ ճանապարհ» ծրագիրը կամ գաղափարը, որը այնքան մեծ և այնքան լայն է և մեր մասնակցել-չմասնակցելը… Ի դեպ, մենք մասնակցել ենք. բնապահպանության նախարարը մասնակցել է:

Հարց. Ամենաբարձր մակարդակով նկատի ունեմ:

Նախարար. Ամենաբարձր մակարդակով... սա երկրորդն էր և վստահ` ոչ վերջինը: Եվ ինչ-որ չափով մենք այսպես ադապտացնում ենք մեր գերակայություններն այս նոր զարգացումներին: Եվ վստահ եմ, որ մենք առաջին հերթին դա բավական գիտակցված քաղաքականություն ձևավորելու միջոցով ենք անում։

Եվ Դուք ասացիք երեք մեծ ուղղությունները, և կան այլ ուղղություններ և մեծ կենտրոնները, որոնք հիշեցնում են, որ մենք փոքր երկիր ենք: Եվ, նաև երբ ՄԱԿ-ում ես աշխատում, պարբերաբար ի հայտ են գալիս տարբեր կատակներ, թե ինչ է նշանակում փոքր երկիր. մեծամասնությունը երկրների, ի վերջո, փոքր երկրներ են միջազգային հարաբերություններում: Բայց այդ կարողությունը` կառուցելու քո օրակարգը այնպես, որն ապահովի քո ազգային շահը, և քեզ դիրքավորել ըստ քո տրամաչափի, թույլ է տալիս այդ բալանսը ձևավորել և պահպանել: Մեր դեպքում մոտեցումը եղել է, մնում է այն, որ մենք չափազանց կարևոր օրակարգեր ունենք այս ուղղություններով: Եվ կարողությունը` շարժվել մեկ ուղղությամբ` ոչ ի հաշիվ մյուսի, ամենամեծ, մշտական մարտահրավերն է մեր արտաքին քաղաքականության և դիվանագիտության առջև: Սա մշտական գործառույթ է, որը մենք կոչում ենք «ակրոբատիկա»՝ իհարկե կատակով, բայց սրան ենք ձգտում, նաև որպեսզի կարողանանք ուժեղացնել մեր դիվանագիտական ծառայության կարողությունները , ավելի ներգրավված լինել այս բոլոր ուղղություններով, կարողանալ ի հայտ բերել իրականացման համար ավելի համաչափ, գիտակցված և ճիշտ հաշվարկված քաղաքականություն , որպեսզի մենք կարողանանք ողջամիտ շարժվել և ապահովել մեր ազգային շահերը, որոնք վերաբերում են մեր անվտանգության և զարգացման օրակարգերին։ Սա ես շատ ընդհանուր Ձեզ պատասխանեցի, և ինձ վատ եմ զգում դրա համար, բայց հարցը իրապես այնքան ծավալուն է։

Հարց. Կունենանք առիթ հետագայում մանրամասն անդրադառնալու:

Նախարար. Վստահ եմ` կունենանք:

Հարց. Շնորհակալություն: